Luidklokjes hebben eeuwenlang een belangrijke rol gespeeld op buitenplaatsen en landgoederen. Ze werden geluid om de schafttijd aan te geven aan het tuinpersoneel. Etenstijd dus! Tegenwoordig heeft iedereen de tijd bij zich, waardoor de schaftklokjes veel minder nodig zijn. We zien ze daardoor helaas langzaam maar zeker uit het straatbeeld verdwijnen.

Deze sieraadjes zijn vreemd genoeg erg weinig onderzocht en beschreven gedurende de eeuwen. Wij wilden vastleggen wat nog wél van dit klinkend erfgoed over is.

Dit boek voert u langs veertig kastelen, landgoederen en buitenplaatsen waar nog steeds één of meerdere schaftklokken hangen. Annet Werkhoven beschrijft de situatie in 1919, aan de hand van de fictieve smid Steven, die zijn klokkenronde door de Stichtse Lustwarande (en verder) loopt. Nadat de vader van Steven aan de Spaanse griep is overleden, is het de beurt aan de oudste zoon Steven om de klokken te controleren. Steven is getuige van hoe het ‘eraan toeging’ in die tijd op kastelen en buitens. Er was doorgaans veel personeel en hij had te maken met deftige eigenaren. Maar hij ziet ook dat die tijd aan het veranderen is. De problemen om het vele personeel te betalen door stijgende loonkosten als gevolg van dalende inkomsten door verkeerde beleggingen en de opkomst van vakbonden bijvoorbeeld.

De klokken worden beschreven door Daniëlle Alexander. Met behulp van mooie foto’s willen we u kennis laten maken met deze leuke luidklokjes en de bijna vergeten dagelijkse gewoonte van nog maar honderd jaar geleden.

Bijgesloten is een fietsroute langs al deze 40 locaties en nóg meer plekken waar nog (bewijzen van voormalige) schaftklokjes zijn.

Deze fietsroute is ook hier te downloaden als pdf.

Stap een eeuw terug in de tijd met dit boek vol oude afbeeldingen van Nijkerk, met digitale technieken ingekleurd voor een nog mooier beeld van hoe Nijkerk vroeger was.

Een boek voor elke nieuwe en oude Nijkerker!

Het landgoed De Schaffelaar, sinds 1967 eigendom van Geldersch Landschap & Kasteelen, is prachtig gelegen aan de rand van Barneveld. Het huis uit 1852 met het uiterlijk van een kasteel behoort tot de top 100 monumenten van ons land.
Tegenwoordig is het kasteel een geliefde locatie voor een huwelijk of bijzonder feest en vindt op het landgoed jaarlijks de Ballonfiësta plaats. Landgoed en huis zijn dan ook springlevend, maar het landgoed kent een bewogen en soms tragische geschiedenis die niet bij iedereen bekend is.

In dit boek worden die verhalen en achtergronden voor het voetlicht gebracht. Gerjan Crebolder en Celine Slui deden nieuw onderzoek waarbij een schat aan historisch bronnenmateriaal is verwerkt. Het resultaat is een rijk geïllustreerd boek waarin alle facetten van huis en landgoed aan de orde komen, van de bewoners tot het personeel, van de architectuur en het interieur tot het landgoed en het park.

Een boek voor elke Barnevelder en geïnteresseerde in kastelen en landgoederen!

In dit lijvige boek wordt een beeld geschetst van het leven en werk van Evert Knevel (1865-1948), een bijna vergeten Ermelose architect die het als kind bepaald niet makkelijk had maar opklom op de maatschappelijke ladder en een gerespecteerd man werd in de Ermelose gemeenschap. Twee zonen traden later in zijn voetspoor en werden ook architect.

Knevel was actief in een periode waarin Ermelo de ontwikkeling doormaakte van arm plattelandsdorpje naar welwarende plaats met vooral veel zorginstellingen. Aanvankelijk was Knevel werkzaam op Veldwijk, maar hij vestigde zich ook al snel als zelfstandig architect en heeft in die hoedanigheid het nieuwe Ermelo een gezicht gegeven.
Aan de hand van de door hem ontworpen panden wordt een inkijkje gegeven in de Ermelose gemeenschap die na 1890 bij het station Ermelo-Veldwijk ontstond. Vele namen en ook nu nog bekende families passeren daarbij de revue.

Dat alles maakt dit boek tot een onmisbare schakel in de geschiedschrijving van Ermelo.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog hield Bep Scherpel een dagboek bij. Ze begon toen ze bijna veertien was, en was in 1945 dus bijna 19 jaar oud. Het originele dagboek bestaat uit een aantal schoolschriften en schriften met harde kaften. Samen vormen zij een uniek document waarin de schrijfster ons niet alleen meeneemt in de alledaagse verwikkelingen in het dorp Loosdrecht, maar zeker ook in haar persoonlijke leven.

In het begin lijkt het alsof er helemaal geen oorlog is. Bep beschrijft het spelen met vriendinnen, de straf die ze kreeg als ze iets had gedaan wat niet mocht, school, de dagelijkse dingen thuis… en af en toe iets over de oorlog. Langzaam maar zeker verandert de toon, inherent aan de leeftijd die ze op dat moment had. De lezer ziet haar als het ware opgroeien tot jonge vrouw.

In dit dagboek passeren vele Loosdrechters uit die tijd de revue en ook is goed te volgen hoe de Tweede Wereldoorlog Loosdrecht raakte.

Beps nicht Annet Werkhoven-Scherpel heeft de dagboekschriften van haar tante volledig getranscribeerd, waardoor het nu in boekvorm is uitgebracht.

Dit boek neemt de lezer mee in de verhalen van gewone mensen uit Gorcum en omgeving, helden die in stilte hebben gestreden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het zijn verhalen van moedige soldaten, dappere verzetsstrijders, mensen die zich schuilhielden om te overleven, en ook van slachtoffers, waaronder de Joodse gemeenschap.

Deze verhalen, die de geschiedenisboeken niet hebben gehaald, verdienen het om gehoord te worden. Ze behoren toe aan mensen van wie de namen niet altijd op monumenten prijken en die ook niet zijn beschreven in boeken, maar wier daden onze vrijheid hebben gevormd. Met pen, met wapens, soms met het hoogste offer van hun leven, hebben zij gestreden voor het kostbare goed van vrijheid. Sjaak Kouwenhoven ziet het als onze plicht om hun verhalen te omarmen en door te geven aan de generaties die na ons komen.

Elisabeth van Oostrum groeide op als oudste kind van een groot katholiek gezin in het zwaar protestantse Ede. Bij het sterfbed van haar moeder haalt ze herinneringen op aan het leven van haar moeder, en aan het leven van haar broers, zus en haarzelf.

Met op de achtergrond bijna 100 jaar katholiek leven, zien we de strijd van het afzetten tegen en loslaten van het geloof, maar ook de zoektocht naar alternatieven en zelfs het goede van de roomse restjes.

Zij zoekt naar mogelijke oorzaken van de verslaving van twee broers en haar zus. Hebben die ook met de rigide geloofsbeleving te maken? In haar werk als wethouder en bestuurder zoekt zij antwoorden om haar familieverhaal een plaats te geven. Dit helpt haar om op een andere wijze naar haar moeder en haar eigen leven te kijken.

‘Dicht op de huid geschreven grijpt de benauwdheid van een kindertijd je bij de strot. Wonderbaarlijk hoe levenskracht, vrijheidsdrang, creativiteit en openheid desondanks hun weg vinden.’ Christa Anbeek, hoogleraar theologie en schrijver van het beste spirituele boek 2019